تأثیر میکروبیوم رودهبر اثربخشی داروهای شیمی‌درمانی در سرطان
مقدمه:
در سال‌های اخیر نقش میکروبیوم (میکروارگانیسم‌های ساکن در روده) فراتر از گوارش و ایمنی مطرح شده و مشخص شده که این جامعه میکروبی می‌تواند پاسخ بدن به داروهای ضدسرطان را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. برخی از باکتری‌های خاص می‌توانند داروها را فعال یا غیرفعال کنند، و حتی مسیرهای ایمنی را برای پاسخ بهتر یا بدتر به درمان تحریک کنند.
تداخل میکروبیوم با داروهای شیمی‌درمانی:
-
داروی Cyclophosphamideدر حضور برخی باکتری‌های خاص، مانند Enterococcus hiraeو Barnesiella intestinihominis، می‌تواند منجر به فعال‌سازی لنفوسیت‌های T و بهبود پاسخ ایمنی ضدتومور شود.
-
در مقابل، برخی باکتری‌ها می‌توانند داروهایی مانند Irinotecanرا به متابولیت‌های سمی‌تبدیل کرده و موجب افزایش عوارض جانبی گوارشی مانند اسهال شوند.
اثر بر ایمونوتراپی:
میکروبیوم می‌تواند تعیین کند که آیا بیمار به ایمونوتراپی (مثل مهارکننده‌های PD-1/PD-L1) پاسخ می‌دهد یا خیر. وجود باکتری‌هایی مانند
Akkermansia muciniphilaبا بهبود پاسخ به ایمونوتراپی در برخی سرطان‌ها از جمله ملانوما مرتبط دانسته شده است.
پیش‌بینی پاسخ درمانی با بررسی میکروبیوم:
دانشمندان در حال توسعه ابزارهایی هستند که با آنالیز ترکیب میکروبیوم، بتوانند پیش‌بینی کنند که آیا یک بیمار به درمان خاص پاسخ خواهد داد یا خیر. این امر می‌تواند درمان‌های سرطانی را به سمت
precision oncologyسوق دهد.
امکان مداخله درمانی:
-
پیوند میکروبیوتای مدفوع (FMT):در برخی مطالعات، انتقال میکروبیوم از افراد پاسخ‌دهنده به درمان به افراد غیرپاسخ‌دهنده، منجر به بهبود پاسخ به ایمونوتراپی شده است.
-
پروبایوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها:مصرف هدفمند آن‌ها می‌تواند ترکیب میکروبیوم را به‌گونه‌ای تغییر دهد که پاسخ به درمان‌ها بهینه شود.
نتیجه‌گیری:
میکروبیوم رودهبه‌عنوان یک عامل کلیدی در موفقیت یا شکست درمان سرطان شناخته می‌شود. آینده درمان‌های انکولوژیک به سمت در نظر گرفتن "امضای میکروبی" هر فرد برای انتخاب دقیق‌تر داروها پیش می‌رود.